Vanaf het moment dat ik zeker wist dat ik zwanger was, wist ik al dat ik dit wilde gaan doen. Naar een zwangerschapsretraite gaan. Een paar dagen alleen voor mij en het kindje in mijn buik. Samen met een groep andere zwangere vrouwen. De hele dag in de watten worden gelegd met yoga, massage en lekker en gezond eten. En de hele dag ongegeneerd praten over dikke buiken, kwaaltjes, babynamen, luiers, borstvoeding en nog veel meer. Eindelijk was het zo ver!
Deze week was het dan eindelijk zo ver, ik moest er lang op wachten, maar ik mocht naar de zwangerschapsretraite! Al rond week 6 had ik mij hiervoor aangemeld, ik wist vanaf het eerste moment dat ik hier bij wilde zijn. En ik wist ook direct bij wie ik de retraite wilde volgen. Of eigenlijk kende ik op dat moment maar één persoon die een retraite voor zwangeren organiseerde (er zijn er inmiddels vast meer). En dat is de zwangerschapsretraite van Marjolein Vos (www.wombfulness.com). Zij is met haar 5 kinderen ervaringsdeskundige en daarnaast een warme, liefdevolle en prachtige vrouw met een krachtige visie. Dit alles heeft zij samengebracht in een 3-daagse retraite waarin de zwangere vrouw centraal staat. Waar alles draait om massage, yoga, een klankbad, vrouwencirkel en heerlijk vegetarisch & biologisch eten. En hoe fijn is dat, even 100% zwanger zijn!
Waar alles draait om massage, yoga, een klankbad, vrouwencirkel en heerlijk vegetarisch & biologisch eten. En hoe fijn is dat, even 100% zwanger zijn!
Ik kan het iedere zwangere aanraden. Echt doen! Helemaal in de tijd waarin we nu leven. Alles gaat snel, de druk is hoog, er is veel stress en voor je het weet is je zwangerschap al op zijn einde gekomen. Het bewust stilstaan bij wat er allemaal in je lijf en met jezelf gebeurd, en dat er een nieuw mensje in je groeit, dat doen we veel te weinig. Daar mag veel meer aandacht voor zijn. En hoe fijn is het dan als je dit kunt delen met andere vrouwen die ditzelfde doormaken. Die begrijpen hoe het voor je is en hier uren over willen praten. Die tegen hun eigen dingen aanlopen, waar je van kunt leren en waar je mee kunt verbinden. De kracht van een retraite is heel groot. In slechts enkele dagen onstaat een diepe verbinding met de vrouwen om je heen én nog veel belangrijker: met jezelf en het kindje in je buik!
De retraite was voor mij extra bijzonder omdat ook mijn zus, Louise, erbij was. Zij en Marjolein hebben elkaar leren kennen tijdens de eerste zwangerschap van Marjolein en sindsdien zijn hun levens in elkaar vervlochten. Al vaker heeft Louise meegeholpen tijdens één van de retraites door te koken, als masseuse of voor natuurlijke activiteiten. Toen ik Marjolein vertelde dat ik het jongere zusje van ben, was zij gelijk enthousiast om Louise ook nu weer te vragen mee te helpen. Voor mij was het fijn dat zij er was. Ondanks dat ik de retraite op mijn manier zou gaan doen en beleven, ervoer ik ook de verbinding die er was als zussen. Dit versterkte onze relatie en het besef dat zij opnieuw tante zal worden. Het was bijzonder om dit met elkaar te mogen delen en haar deel te laten zijn van mijn proces tijdens deze zwangerschap.
Een moment om even stil te kunnen staan en terug te kunnen kijken op de afgelopen 26 weken.
Dat ik in die 3 dagen door een persoonlijk proces ging, was al snel duidelijk. Ik had natuurlijk al een pittige reis achter de rug, als je mijn eerdere blogs hebt gelezen weet je wat ik bedoel, en deze zwangerschap kende al veel ups en downs. Nu was alles gelukkig in wat kalmer water gekomen, had ik meer ruimte en lucht gekregen, en juist nu kwam de retraite op een goed moment. Het was echt tijd voor een moment voor mij alleen samen met ons derde kindje. Een moment om even stil te kunnen staan en terug te kunnen kijken op de afgelopen 26 weken. Op wat er allemaal is gebeurd, hoe dat mij heeft ontwikkeld en hoe ik nu vooruit kijk naar wat nog komen gaat. Die eerste dag begonnen we met een cirkel om kennis te maken met elkaar en direct mochten we dat wat we los wilden laten in het vuur gooien. Zo, dat kon er maar vast uit zijn. ‘Een goed begin’, dacht ik gelijk, en emotioneel.
Het voelde goed. De groep was fijn, er werd gelijk veel gedeeld en iedereen luisterde naar elkaar. Er werd gehuild en gelachen. En ik voelde me veilig om ook mijn eigen verhaal te delen. Diezelfde avond kwamen we bij elkaar voor een ‘Wees Welkom’ meditatie. Een eerste moment van volledig in het nu zijn, ontspannen en tot mijzelf komen. Direct voelde ik meer contact met het kindje in mijn buik, maar ook met het kind in mijzelf. Beiden zijn welkom en mogen er volledig zijn. De meditatie werd afgesloten met een heerlijke kop warme Chai thee om daarna rustig de nacht in te gaan.
Ik dommelde weg, het voelde heel ver weg, en ik wilde niet dat dit zou stoppen.
De ochtend begon met een heerlijk ontbijt. Alleen al het feit dat de tafel gedekt klaar stond en we al het lekkers zo konden pakken, was een feestje. Vervolgens mochten we ons lijf aandacht gaan geven met een fijne yoga sessie. In die sessie lag mijn focus op het in verbinding komen met mijn bekkengebied en ons kindje. Ik merkte dat ik echt los moest laten en weerstand voelde in diverse houdingen. Dit loslaten lukte pas echt tijdens de eindontspanning. Het loslaten kon ik nog wat meer gaan doen tijdens de massage die ik daarna kreeg. Mijn hele lichaam werd gemasseerd met een warme olie, liefdevolle handen en liefdevolle aandacht. Ik dommelde weg, het voelde heel ver weg, en ik wilde niet dat dit zou stoppen. Het was zo fijn me hier helemaal aan over te kunnen geven. Echt genieten!
Trillingen die nog meer emoties losmaken, maar ook het vruchtwater rondom mijn kindje in beweging bracht
Een overheerlijke lunch volgde waarna ik met enkele andere vrouwen een boswandeling ben gaan maken. Overal stonden prachtige paddestoelen, het was droog en er scheen zelfs een zacht zonnetje. Dit was slechts een voorproefje op wat voor moois we die middag zouden gaan meemaken. Het ‘Hoogtepunt van het weekend’ werd het al genoemd: Het klankbad met harp! En niets was minder waar van wat er was gezegd. De zeer ervaren harpiste Daniëlle Uriël kwam met haar harp voor ons spelen. Maar liefst 2 uur lang mochten we van haar helende klanken en stem gaan genieten. De klanken van de harp raken heel diep, het is onbeschrijfelijk wat er dan met je gebeurt. En de stem en vaak eenvoudige maar prachtige liederen van Daniëlle komen echt aan in je ziel. Tranen stroomden over mijn wangen, ik ging door allerlei lagen heen binnen in mijzelf en ook mijn kindje ervoer de intensiteit van de muziek. Dit laatste werd bekrachtigd door met mijn rug tegen de harp aan te gaan zitten en de trillingen door mijn lijf te voelen gaan. Trillingen die nog meer emoties losmaakten, maar ook het vruchtwater rondom mijn kindje in beweging bracht. Het waren misschien wel de 2 mooiste uren die ik tijdens deze zwangerschap heb meegemaakt!
Op de laatste dag kregen we na het ontbijt nog een keer een yoga sessie. Ik had een lange nacht gemaakt, was goed uitgerust maar voelde me misselijk tijdens de les. Pas halverwege trok dit weg en kon ik beter landen in de houdingen en de rust weer vinden. Een fijne manier om de dag te beginnen, dat zeker, mijn lichaam voelde direct lichter aan en ik had even bewust stil kunnen staan bij hoe ik me voelde. Dit nam ik weer mee naar de vrouwencirkel die volgde. Als je geen idee hebt wat dit is een korte uitleg. Bij een vrouwencirkel zit je met zijn allen in een cirkel, ieder is gelijkwaardig en het is een veilige manier om met elkaar in contact te komen. Vaak neemt één vrouw het initiatief om iets te gaan delen met de groep, in dit geval gerelateerd aan de zwangerschap. Telkens is één vrouw aan het woord, alle andere vrouwen luisteren slechts. Een reactie is niet nodig, luisteren is al genoeg. Ik werd zelf al snel geraakt door het verhaal van een andere vrouw. Ik snapte de reactie niet helemaal, in woorden was dit niet direct iets wat ik herkende, maar toch raakte het iets in mij. Uiteindelijk vertelde ik zelf over mijn ervaringen in deze zwangerschap, dat ik beter naar mijzelf mag luisteren en voor mijzelf mag opkomen. Dat ik er mag zijn zoals ik ben !
Dat ik er mag zijn zoals ik ben !
Langzaam naderde het einde van het weekend. De tijd was voorbij gevlogen en toch voelde het ook alsof we al lang samen waren. Een verbinding die we voort zouden zetten op afstand. Door het delen van onze ervaringen met de geboortes van onze kindjes. Door elkaar te steunen als het toch even anders loopt. Door elkaar te inspireren. En door elkaars kracht te voelen. Daarvoor hoef je niet bij elkaar te zijn. Daarvoor hoef je slechts de verbinding met alle andere vrouwen die je voor zijn gegaan te zoeken. Want wij vrouwen zijn zo sterk. En dat mogen we niet vergeten. Wij kunnen zwanger zijn, een kindje in ons lichaam laten groeien en het op de wereld zetten. Ons lichaam is hiervoor gemaakt, is hier prachtig voor ontworpen. En met de kracht van al die andere moeders die ons voorgingen kunnen wij dit ook gewoon!
PS: Daniëlle heeft met Marjolein het lied ‘Wees Welkom‘ geschreven. Een prachtig nummer om naar te luisteren, en eventueel bij mee te zingen, als je zwanger bent of net een kindje hebt gekregen. Sluit je ogen, laat je meevoeren op de klanken en door de woorden, en kom in verbinding met je kindje!
