Mijn eerste kraamtijd: Waarom echt?
Als ik terugdenk aan mijn eerste kraamtijd, ruim 7 jaar geleden toen Faas was geboren, dan denk ik vooral ‘Waarom echt?’. Waarom heb ik de dingen gedaan dit ik toen deed? Ik dacht dat ik me best goed had voorbereid op deze fase. En dat ik wist wat ik wel en niet wilde. Misschien had ik het ook best goed voorbereid, maar ben ik mijn man vergeten voor te bereiden. Misschien had ik het ook best goed voorbereid, maar wauw, wat is het moeilijk om het ook echt in de praktijk te brengen. Misschien had ik me er beter op voor moeten bereiden? Ik moet er nu vooral om lachen, om wat ik die eerste weken allemaal deed (en niet deed). Ik voelde me snel al erg goed (Ja, ik hoor het andere vrouwen ook zo vaak zeggen!). Dus… Ik liep op dag 4 in de vrieskou buiten met Faas voor het eerst in de draagdoek. Ik liep binnen 2 weken in een mega drukke Bijenkorf (ik durf het eigenlijk niet te zeggen). Al trok ik mijn man na 10 minuten weer mee terug naar huis, dit was te heftig. Maar je snapt dat ik nu dus denk ‘Waarom echt?’.
Al deden we gelukkig ook veel van mijn voorbereiding wel. De eerste week hielden we het kraambezoek buiten de deur, alleen onze ouders waren welkom. We hadden van te voren gekozen om geen kraamzorg te ontvangen. En daar heb ik nooit spijt van gehad. We kozen ook al snel voor samen slapen, niet laten huilen en ik liet op dag 3 een lactatiekundige komen om me te helpen bij de borstvoeding. En sommige dingen deed ik iets te weinig. Overdag lag ik te weinig in bed, smeerde ik te vaak zelf mijn boterham en haalde ik te vaak zelf een kop thee. Een gevalletje ‘Durf om hulp te vragen!’. Wijze les numero 1!
Les nummer 1: ‘Durf om hulp te vragen!’
Mijn tweede kraamtijd: welke kraamtijd?
Van de kraamtijd na de geboorte van Thije, onze tweede zoon, weet ik eigenlijk niet meer zo veel. We woonden net, echt pas 3 weken, in ons nieuwe huis. Daar moesten nog wat lampjes opgehangen worden en ik weet nog goed dat Thije het harde boren helemaal niks deed. Hij sliep gewoon verder. Hij was iets meer dan een week oud. Als ik er nu aan terugdenk dan komen er wel wat beelden in mij op. Daardoor realiseer ik me dat ik vooral de overgang van 1 naar 2 kindjes erg pittig vond. Hoe moest ik dat doen? Zorgen dat ze allebei hun aandacht krijgen? Misschien was ik een beetje aan het overleven?
De borstvoeding ging me dit keer gemakkelijk af, ik had flinke naweeën na een snelle baring en omdat het bijna kerst was had manlief lang vrij. Maar ook hij weet niet veel meer. Hij geeft vooral de schuld aan het slaaptekort wat hij toen had. Dat zou zomaar kunnen kloppen. Slapen is vrij essentieel en het is vaak het slaaptekort wat de kraamtijd, en sowieso het ouderschap, zwaar maakt. Misschien had ik dat meer moeten doen die wekend. Misschien is dat wel mijn les en boodschap voor jou. Blijf zo lang mogelijk in bed samen met je baby. Laat maar lekker voor jullie zorgen. Ontvang het voedsel, de warmte, de aandacht en de liefde met open armen!
Les nummer 2: ‘Blijf in bed samen met je baby, laat voor jullie zorgen!’
Mijn derde kraamtijd: mijn postpartum plan!
En toen was ik zwanger van Viggo, onze derde zoon, en wist ik dat ik de kraamtijd nu anders ging doen. Maar écht ook! Ik ben mij er veel meer in gaan verdiepen. Ik las boeken en luisterde podcasts over het vierde trimester. Ik merkte dat er vanuit allerlei hoeken veel meer aandacht was voor die periode. Voor de postpartum periode, voor de tijd na de bevalling. Of had ik het daarvoor gewoon nog niet door? Ik schreef mijn wensen op. Besprak mijn wensen met mijn man en vroeg ook hoe hij het voor zich zag.
Samen kozen we opnieuw om geen kraamzorg te nemen. En samen keken we naar de mogelijkheden op zijn werk om langer vrij te zijn. Lucky us was het ouderschapsverlof voor de partner recent uitgebreid. Hij regelde dat hij, na de eerste 2 weken vrij te zijn, nog 10 weken lang 2 dagen per week vrij had. Wat hebben we hiervan genoten met elkaar. En ook maakt hij in de laatste weken krachtige bouillon en ander eten om in te vriezen. Klaar voor gebruik zodat hij zijn aandacht op andere dingen kon richten. Op mij bijvoorbeeld 😉
Ook schreef ik mijn postpartum plan, ging ik op een zwangerschapsretraite en boekte ik een postpartum behandeling. Ik wilde nu alles, maar dan ook alles eruit halen. Het zou de laatste keer zijn, daar was ik mij heel bewust van. En met al twee kinderen thuis wilde ik me ook heel bewust met dit kindje kunnen verbinden. Ik wilde die eerste weken niet als in een waas aan me voorbij laten gaan. Ik wilde mijn lijf de rust en tijd geven om te herstellen. Ik wilde ons kindje de kans geven om te landen. Ik wilde een kraamtijd om trots op te zijn. En die kreeg ik, of eigenlijk daar zorgde ik voor.
Ik verbleef vele uren in bed, liet thee, soep en ander warm eten bij me brengen, en liet warme kruiken maken. Ik liet luiers verschonen en liet Viggo soms zelfs bij mijn man om even alleen te slapen. Ik vroeg om hulp, ontving een postpartum behandeling en nog veel meer. Ik was het waard, ik had immers net een kind op de wereld gezet!
Les nummer 3 ‘Laat jezelf verwennen met een postpartum behandeling, je bent het waard!’
Bereid je voor op jouw kraamtijd
Tot slot kan ik het niet vaak genoeg zeggen: de kraamtijd duurt 6 weken (vaak een stuk langer, korter liever niet). De kraamtijd stopt niet bij het vertrek van de kraamverzorgster. Ik zal eerlijk zijn: dan begint het pas. Yes it is true! Zorg dat je ook voor de periode daarna een plan klaar hebt. Dat je weet wat je graag wilt (en wat niet) en dat je dit deelt met de mensen om je heen. Dat zij weten hoe ze je in die weken kunnen helpen. En dat jij die hulp van te voren al vraagt. Vraag of je partner langer verlof of vrij kan krijgen, eventueel een paar dagen in de week. En moet je partner toch weer aan het werk, vraag dan aan lieve vrouwen om je heen wat ze voor je kunnen doen!
Zorg voor jezelf. Voor je herstel. Fysiek en emotioneel. Laat je verzorgen. Zodat jij alleen voor je baby hoeft te zorgen. En soms is dat zelfs al veel. Want je weet nooit hoe jij je voelt in die weken. Hoeveel zorg je nodig hebt. Wat je aankunt. En wat nog niet. En in alle gevallen hoef je het niet alleen te doen, mag je om hulp vragen en sta jij in het middelpunt samen met je kindje. En dan heb ik het nog niet eens over het life changing event wat het moederschap überhaupt is, elke keer opnieuw. Je bent het waard, lieve vrouw, dat je dat maar weet!
PS: Wil je nadat je dit gelezen hebt ook tips voor het Postpartum? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief (onderaan deze pagina) en ontvang direct mijn gratis e-book ‘Zo kom je de kraamtijd wel door!’ met als BONUS een invulbaar Postpartum Plan!
