WAT WORDT HET? Misschien wel de meest gestelde vraag tijdens je gehele zwangerschap. Mijn antwoord is vaak: een aapje of misschien een tijger. Sorry, een flauwe opmerking bij een goed bedoelde vraag. En oké, dat het een nieuw mensje is, weet je natuurlijk wel. Toch klopt er iets niet aan die vraag. Het IS al iets? Het WORDT niet iets… toch?
We krijgen een kindje !
Dat is onze mindset, onze focus, waar we ons op richten. Of dit kindje een jongen of een meisje is, maakt niet uit. Echt niet hè! Vanaf het begin is het al iets. Al direct is het een jongen of een meisje, is het ons kindje en zijn wij de ouders. Het is al leven wat daar groeit in mijn buik. Het leven van ons kindje.
Ik kan wel een voorkeur hebben, voor een geslacht, maar ik heb er toch geen invloed op. Ik wil dit kindje niet het gevoel geven dat het minder gewenst is als het geslacht niet voldoet aan de verwachtingen. Natuurlijk denk ik erover na, misschien droom ik er zelfs over en ik let op signalen van mijn lijf om een vermoeden te krijgen. Maar zeker weten doe ik het op basis daarvan natuurlijk niet. Alhoewel, die echo geeft toch ook niet altijd 100% zekerheid.
Ik kan je dan ook al vertellen dat we het niet willen weten. Of ons kindje een jongen of een meisje is. Ons kindje mag dit geheim bij zich dragen totdat het geboren wordt. En wij dragen naar iedereen om ons heen het geheim welke naam ons kindje zal krijgen. Die delen we trouwens wel alvast met ons kindje. We kunnen tegenwoordig al zoveel te weten komen met de 20-weken echo of de pret-echo’s die je kunt maken. Ik vind dat we best mogen stilstaan bij hoe het voor zo een kleintje is om zo vroeg al gezien te worden. Het kleintje dat daar veilig zit verstopt in de baarmoeder. Het zwemt in warm water, slaapt, drinkt, wordt wakker, en schopt om van zich te laten horen. Een geheim wonder dat zich in de buik afspeelt. Hoe zou jij het vinden als er telkens iemand jouw geheimpjes wil ontdekken?
Hoe zou jij het vinden als er telkens iemand jouw geheimpjes wil ontdekken?
Ik kan me ook voorstellen dat je hier anders over denkt en dat er ook gegronde redenen zijn om het wel te weten. Maar als je daardoor weet of de kinderkamer roze of blauw moet worden, vraag ik me af of dit de juiste reden is. Dat kleine mensje zal het namelijk helemaal niet uitmaken. Het enige wat dit wezentje wil is twee liefdevolle ouders die onvoorwaardelijk van hem (of haar dus) houden onafhankelijk van welk geslacht dan ook. Anders heb je direct een 2-0 achterstand als je moeder het liefst een meisje wilde en jij een jongen blijkt te zijn. En ga je die achterstand ooit inhalen?
“Nu voldoe ik niet aan de wensen van mijn moeder”
Gek idee toch? Zo kan het wel zijn. Je kunt onbewust de wens voor het andere geslacht bij je kindje neerleggen waardoor je kindje het idee krijgt niet als volwaardig te worden gezien. Dat het altijd het idee heeft zich anders voor te moeten doen want ‘nu voldoe ik niet aan de wensen van mijn moeder’. Dat het in een identiteitscrisis kan komen omdat de moeder zo teleurgesteld was om op de echo al te zien dat je niet het zo gewenste meisje was. Dat je al die tijd in de baarmoeder bent gemarineerd met gevoelens van teleurstelling en verdriet hierover. Het kan voor sommige vrouwen echt heel moeilijk zijn om dit los te laten en ook dat is begrijpelijk. Maar laat je kindje het, in het geval van een jongen, altijd weten als je eigenlijk had gehoopt op een meisje. En dat je nu natuurlijk heel erg blij bent met hem zoals hij is. Geloof me, het zal je kindje helpen zijn gevoelens te begrijpen.
Geloof me, het zal je kindje helpen zijn gevoelens te begrijpen.
Daarnaast ken ik genoeg verhalen waarbij het geslacht tijdens de zwangerschap veranderde. Het veranderde natuurlijk niet echt, want ik vertelde je net dat het al is wat het is. Maar op de echo was het die eerste keer toch niet goed gezien. En dat zal best verwarrend zijn geweest voor de ouders én het ongeboren kind. Al die tijd werd het kindje in de buik aangezien voor een meisje, blijkt het een jongen te zijn. En al die tijd heb jij je als ouders voorbereid op de komst van een meisje, blijkt er ineens een jongen te komen. Dat is, naast dat je de kamer opnieuw moet verven, best een heftige mindswitch die je daar moet maken.
Heb jij het gevoeld tijdens je zwangerschap; een jongen of een meisje?
Mijn man is er trouwens van overtuigd dat het dit keer een meisje is. Geen idee waar het op gebaseerd is, misschien wil hij het gewoon heel graag. En als je aan mijn jongens vraagt, dan zijn zij ervan overtuigd dat ze een zusje krijgen. Voor mij is er vooralsnog geen vermoeden te vinden. Dus ik ben benieuwd wie gelijk heeft!
