Mijn kindje heeft stress. Stress in mijn buik. Ik wil helemaal geen stress in de zwangerschap. Dat wil ik niet voor het kindje in mijn buik. Omdat ik weet hoe schadelijk het kan zijn. En wat het doet met een ongeboren kindje. Dit kindje moet het goed hebben daar. Dit kindje wil niet zwemmen in een soep van stresshormoon. Dat kindje wil alleen maar fijne ervaringen hebben. Dat snapt iedereen wel!
Natuurlijk wil niemand stress hebben. Al helemaal niet in een zwangerschap. En je wilt je kindje geen stress geven. Toch gebeurt het regelmatig en is het ook zeker niet te voorkomen. Een bepaalde mate van stress is ook echt niet zo erg voor je kindje. De kortdurende stressmomenten. Je kindje wordt hiermee voorbereid op het leven buiten de baarmoeder, want die wereld is zeker niet stressvrij. Langdurige stress bij de moeder is helaas niet goed voor het kindje. Het verlaagt het immuunsysteem van moeder, geeft afwijkende levels van het stresshormoon cortisol en heeft effect op het gedrag van je kindje na de geboorte.
Wat is stress dan precies?
Bij stress ontstaat alertheid en daarbij komt het hormoon cortisol vrij. Het hormoon dat er voor zorgt dat je extra aan staat om snel te kunnen reageren op gevaar. Vroeger was dat heel nuttig als er een wild dier op je af kwam. Je vluchtte en zodra het gevaar geweken was, zakte het stressniveau en kon je weer ontspannen. De gebeurtenissen waar we nu stress van krijgen, zijn van een heel ander niveau. Van een hoge werkdruk, deadline die je moet halen, spanningen in je relatie tot het overlijden van een dierbare. Allerlei situaties kunnen bij jou leiden tot stress. Daarnaast kun je ook stress krijgen van de lichamelijke klachten van je zwangerschap of eventuele angst voor de bevalling. En wat dacht je van de angsten ontstaan door de aanwezigheid van het coronavirus. Af en toe zo een stressmoment, soms even knallen voor een deadline, is niet zo erg. Wordt de stress langdurig, dan heeft dit de nodige gevolgen. Voor jou en je kindje.
Wordt de stress langdurig, dan heeft dit de nodige gevolgen. Voor jou en je kindje.
Hormonen uit balans en de gevolgen.
Er is uit onderzoek gebleken dat de cortisollevels van vrouwen met langdurige stress ontregeld zijn. Dit zorgt voor de nodige klachten bij de aanstaande moeder en kan leiden tot ondergewicht en probleemgedrag bij hun kind. Bij een vrouw kan het leiden tot slaapproblemen, moeite met lichamelijke ontspanning, een hoge bloeddruk, concentratieproblemen, depressieve gevoelens, overgewicht, vermoeidheid en een verlaagt immuunsysteem. Dit alles heeft direct invloed op het kindje in de buik. Het kan namelijk leiden tot ondergewicht en een verminderde ontwikkeling van de hersenen van je kindje. Daarnaast kan er probleemgedrag ontstaan en kun je dit al bij baby’s terugzien door lichamelijke onrust en spanning, moeite met slapen en veel huilen. Maar ook op lange termijn kun je lastig of onrustig gedrag verklaren door stress in de zwangerschap.
Je kindje zit letterlijk in de hormonensoep van jouw lichaam. Het wordt in de baarmoeder gemarineerd door alle stofjes die jij in je lichaam aanmaakt. De stofjes die vrijkomen als je blij en gelukkig bent. En de stofjes die vrijkomen als je verdrietig, gestresst of angstig bent. Al die stofjes zijn van invloed op de ontwikkeling van jouw kindje. Ze vormen het kindje letterlijk en geven je kindje al de nodige (positieve en negatieve) ervaringen. Dit kun je zelfs al merken aan hoe je kindje zich beweegt in jouw buik.
Je kindje zit letterlijk in de hormonensoep van jouw lichaam.
Hoe kun je je kindje hierbij helpen?
Natuurlijk begint dit bij jezelf. Eet gezond en drink voldoende. Leg de lat wat lager. Ga in gesprek met je werkgever om minder te gaan werken. Een zwangerschap kost veel energie en zonder dat je het door hebt werk je dagelijks al 2uur extra. Plan rustmomenten in en ga vroeg naar bed. Kom regelmatig buiten en blijf bewegen. Probeer voor jezelf de stressmomenten te verminderen door zoveel mogelijk negativiteit te vermijden. En doe dagelijks iets wat je energie geeft, iets positiefs. Dan maak je het fijne en ontspannende hormoon endorfine aan. Praat over hoe jij je voelt met vertrouwde mensen om je heen. Of schakel een deskundige in om je te begeleiden. Het is echt helpend om jouw gevoelens te delen. Je zult merken dat je zelf meer rust kunt vinden en beter in je vel gaat zitten. Dit heeft direct een positief effect op alle klachten die je had én op hoe het kindje in je buik zich voelt.
Niet alle stress is te vermijden. Heb je ondanks alles toch stress of kom je in een overwacht heftige situatie terecht? Ook dan kun je je kindje helpen met het omgaan met deze stress. Een hele simpele maar doeltreffende manier: praat tegen je kindje! Vertel je kindje letterlijk hoe jij je voelt, waar die stress vandaan komt en dat dit jouw gevoelens zijn en niet die van je kindje. Leg uit dat jij degene bent die verdrietig, angstig of gestresst is, en dat dit niet komt door jouw kindje. Vertel dat het misschien niet zo fijn voelt voor je kindje, maar dat het even niet anders is door de omstandigheden. Geloof me: je kindje snapt de boodschap als je die vanuit je hart brengt!
Maak regelmatig contact met het kindje in je buik. Dit kun je doen door je buik in te smeren met olie, een ontspanningsoefening te doen, in gedachten met je kindje in gesprek te gaan of te vertellen wat je allemaal doet op een dag. Creëer bewust momenten met je kindje waarin je dit doet.
En geloof me: ik mag je uit ervaring vertellen dat dit helpt!
Het helpt echt!
Het is niet gemakkelijk, het is niet in één dag weg en je zwangerschap is niet ineens volledig stressvrij. Maar wat het je wel oplevert is het dubbel en dwars waard. Ik mag je uit ervaring vertellen dat het helpt. Dat het helpt om zoveel mogelijk negativiteit (voorlopig) uit je leven te bannen. Dat het helpt elke dag bewust te zorgen voor positiviteit. Dat het je nieuwe energie geeft. Dat een lagere werkdruk ruimte geeft. Dat meer slaap en meer bewegen ruimte geeft. Dat het praten over je gevoelens ruimte geeft. En dat het je meer en meer in verbinding brengt met je kindje!
Dat het praten over je gevoelens ruimte geeft. En dat het je meer en meer in verbinding brengt met je kindje!
Aan het eind van mijn 10e zwangerschapsweek heb ik de eerste afspraak bij de verloskundige gepland staan. Eerder was deze eerste afspraak geen bijzonder spannend moment. Het was vooral een moment waar ik enorm naar uitkeek. Dit keer zie ik er juist erg tegenop. Ik merk dat de spanning zich opbouwt, ik zie allemaal beren op de weg en ik twijfel of het echt wel goed gaat met het kindje. Een rationele reden voor dit alles heb ik niet. Het is puur een gevoel ontstaan door de moodswings en emotionele achtbaan waar ik nu in zit. Wel weet ik één ding zeker: ik heb behoefte aan bevestiging want deze spanning is niet goed voor mij en mijn kindje!
Heb je mijn blog ‘Stress in de zwangerschap‘ gelezen? Dat is namelijk deel 1 van dit tweeluik, de aanloop naar dit onderwerp.
