Zwanger zijn en corona

Een onderwerp waar ik bewust weinig over schrijf. Waar ik me probeer niet te veel mee bezig te houden. Waar ik alleen maar onrustig van word. Het waarschijnlijk meest gebruikte woord van 2020: Corona! Toch moet en wil ik hier een blog aan wijden. Ik kan het simpelweg niet ontkennen. We leven nu eenmaal in een tijd waar corona overheerst. Ik schrijf dit blog ook omdat het mij zeker niet koud laat. Het ook op mij in deze zwangerschap een grote invloed heeft.

De eerste lockdown was iets meer dan 9 maanden geleden. Toen begon het virus om zich heen te grijpen in Nederland en werden de nodige maatregelen aangekondigd. Een periode waarin we veel thuis kwamen te zitten. En dat was even wennen, best wel pittig, maar voor veel stellen ook wel erg gezellig. Ik hoor nu dan ook om mij heen dat er een babyboom gaande is! EΓ©n van de leuke kanten van het verhaal, een positieve kant van corona. Want gelukkig is die er ook en daar wil ik graag mee beginnen. Er zijn als het gaat om zwanger zijn, de bevalling en de kraamtijd zeker voordelen te noemen. Hier een rijtje waar ik direct aan denk:

  • Veel vrouwen ervaren minder stress doordat zij meer thuis werken en onder andere niet heen en weer hoeven te reizen naar werk en makkelijker even hun rust kunnen nemen.
  • Vrouwen zijn meer samen met hun partner waardoor er meer verbinding is met elkaar en hun kindje.
  • Na de geboorte is er niet of nauwelijks kraambezoek waardoor de nieuwe moeder en haar kindje veel meer rust krijgen. Dit bevordert haar herstel en het wennen aan de wereld buiten de baarmoeder voor de baby.
  • Er blijken minder vroeggeboortes te zijn, waarschijnlijk door meer rust en minder stress, waardoor er minder medische zorg voor deze baby’s nodig is.
  • Er is veel meer aandacht mogelijk voor de pasgeboren baby van zowel zijn moeder als vader nu zij beiden veel thuis zijn. Hierdoor kan de zorg trouwens ook gemakkelijker verdeelt worden en zal de vader zich veel meer betrokken voelen.

Ik hoor nu dan ook om mij heen dat er een babyboom gaande is!

Maar al deze voordelen kunnen ook zo hun nadeel hebben. Waar een hoop rust en tijd bestaat, kan ook een hoop onrust en stress ontstaan. Namelijk:

  • Vrouwen ervaren door alle onzekerheid en onduidelijkheid rondom het virus juist extra stress wat natuurlijk niet goed is voor haar gezondheid en immuunsysteem, en voor het kindje in haar buik.
  • Vrouwen missen het contact met andere zwangere vrouwen omdat ze bijna alles op afstand en online moeten doen, van het volgen van een zwangerschapscursus tot yoga en sporten.
  • Vrouwen weten niet hoe ze zich moeten voorbereiden op de bevalling omdat er veel onzekerheid is over de mogelijkheden, zowel thuis als in het ziekenhuis, die bijna wekelijks veranderen.
  • (k)Raambezoek is toch niet wat je wilt als je van je dierbaren, familie en goede vrienden een warme knuffel nodig hebt in deze vaak hectische tijd.

Ik werd zwanger enige tijd na de start van de lockdown. We hadden, zoals velen van jullie, een intensieve periode achter de rug. Het thuiswerken, kinderen onderwijs geven en daar een nieuwe balans in vinden. Dat was niet altijd gemakkelijk. We moesten flexibel zijn, continu schakelen en kijken naar wat wel mogelijk was. Logischerwijs zou je dan misschien juist niet aan een volgende zwangerschap denken. Gek genoeg heeft corona mij er nooit van weerhouden om voor deze zwangerschap te gaan. Het tegenovergestelde was eerder waar: ik liet me er niet door tegenhouden!

Gek genoeg heeft corona mij er nooit van weerhouden om voor deze zwangerschap te gaan.

Dat het niet altijd even lekker liep in deze zwangerschap had niet direct te maken met alle onrust rondom corona. Dat het een rol speelde in het hele plaatje kan ik niet ontkennen. Het had op bepaalde momenten wel degelijk invloed op mij. En met een labielere basis bij mij, kon het dit gevoel zeker versterken. Ik had dan ook regelmatig moeite met de nieuwe maatregelen, met wat wel en niet meer kon, met bezoekjes aan de verloskundige, met hoe dit van invloed zal zijn op de bevalling.Β Zorgen voor mijzelf en ons kindje heb ik nooit gehad. Ik heb niet het gevoel dat ik als zwangere extra kwetsbaar ben voor het virus. Met name ook omdat ik juist heel bewust aan mijn gezondheid werk. Met voldoende rust, gezond eten en extra vitaminen houd ik mijzelf sterk.

Maar stress gaf het mij zeker. En een hoop frustratie. Ik kon er vaak ook boos om worden. Boos omdat de kinderen niet mee mochten naar een echo bij de verloskundige, terwijl er allang bekend was dat het besmettingsgevaar bij hen nihil was. Boos omdat mijn man op een gegeven moment zelfs niet meer mee mocht. Wat als je slechts nieuws krijgt of een kwetsbaar onderwerp wilt bespreken en iemand die je steunt naast je wilt hebben? Ik heb mij ook vaak boos gemaakt vanwege mijn zorgen om andere zwangere vrouwen. Wat voor keuzes maken zij nu voor henzelf en hun kindje. Kiezen ze nog vanuit hun gevoel of alleen maar vanuit angst? Veel vrouwen kiezen bewust voor het ziekenhuis om te gaan bevallen, maar is het daar nu wel zo veilig? Mogen de mensen die jij nodig hebt wel aanwezig zijn? En wat als je dan toch kiest voor die thuisbevalling, kun je je er wel aan overgeven?

Vergeet ook niet wat de impact is van het dragen van een mondkapje?

Angst is een slechte raadgever. Voor al die vrouwen is vertrouwen belangrijk. Ik heb ondanks alle onrust enorm veel vertrouwen in de bevalling. Maar het is voor mij ook niet de eerste keer. Hoe is dat voor eenΒ first time mom om met deze onzekerheden om te gaan en daar nog bewuste keuzes in te maken? En hoe gaan alle zorgverleners daar mee om? Vergeet ook niet wat de impact is van het dragen van een mondkapje? Niet alleen voor de zwangere vrouw die erg kortademig van kan worden. Maar ook vooral voor het kindje wat straks vaak niet de mogelijkheid heeft om de non-verbale communicatie bij zijn ouders of andere mensen te lezen. Hoe moet zo een baby erop vertrouwen dat het klopt wat er gezegd wordt? Want een baby gaat voor het grootste deel uit van de non-verbale communicatie die hij of zij tot zich krijgt.

Dit zijn veel dingen waar ik me zorgen om maak. Waardoor ik boos kan worden dat het zo moet zijn. Waardoor ik onrustig wordt, zelfs stress krijg en daarom vaak ook bewust het onderwerp uit de weg ga. Ik kijk nooit naar het nieuws, volg alleen belangrijke berichten online om me te laten informeren. Ik blijf nadenken, stel kritische vragen en zoek vooral gelijkgestemden op. Ik heb dat nodig. Voor mijzelf om de rust te bewaren. Voor het kindje in mijn buik om hem of haar te beschermen. Voor ons gezin om positief te blijven en energie over te houden.

Opnieuw, zoals zo vaak deze zwangerschap, moest ik mijn verwachtingen loslaten. Moest ik mij herpakken en nieuwe plannen maken.

En nu is mijn verlof begonnen. Ik keek er enorm naar uit want vanaf januari zou ook onze jongste naar school gaan. Zo zou ik echt wat dagen in de week helemaal voor mezelf hebben. Om mijn rust te pakken en om in verbinding komen met ons kindje. Om alle praktische zaken te regelen en wat werkzaamheden voor La Louz af te ronden. Ik zag het helemaal voor me. En toen kwamen er weer nieuwe maatregelen waaronder het drastische besluit om de scholen weer te sluiten. Geen verlof zoals ik het me had voorgesteld. Opnieuw, zoals zo vaak deze zwangerschap, moest ik mijn verwachtingen loslaten. Moest ik mij herpakken en nieuwe plannen maken. En moest ik het doen met hoe het was. En ik zal niet ontkennen: dat hakte er wel even in!

Over de auteur

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven