Aandacht voor jezelf tijdens de zwangerschap

‘Hoe gaat het nu eigenlijk met mij?’. Een vraag die ik mezelf steeds vaker ging stellen. Een vraag die ik mezelf moest stellen. Ik moest voor mijzelf opkomen, voor mijzelf gaan zorgen. Mijn hoofd draaide overuren en mijn lichaam kon het niet meer aan. Ik kon niet alleen maar geven, het werd tijd dat ik ook iets ging nemen. Ruimte innemen voor mijn gevoelens Γ©n voor mijn behoeften.

Ik had mij ziek gemeld op werk. Een hele overwinning vond ik . Goed voor mezelf zorgen.Β Selfcare. En ik had het nodig. De dagen erna waren heel heet, ik kon en deed weinig. Ik hield mijn hoofd zoveel mogelijk koel met een voetenbadje en af en toe een uurtje afkoelen met de airco. Mijn lichaam wist soms niet waar ze het moest zoeken. Ik stond voor mijn gevoel op de overleef-stand. En ik was pas 16 weken zwanger. Zo voelde het dat moment niet.

Weer zo een moment waar ik onwijs naar toe leefde. Waar ik enorm behoefte aan had.

We gingen bijna op vakantie. Twee-en-halve week in Frankrijk op de camping. Ik keek er enorm naar uit. Even was het nog spannend of we wel konden gaan. De hele coronacrisis kon er nog wel eens roet in gooien. Ik weet niet hoe ik daar toen mee om had moeten gaan want ik had het zo hard nodig om even helemaal weg te zijn. Een paar dagen voor vertrek hadden we nog een afspraak bij onze verloskundige staan. Weer zo een moment waar ik onwijs naar toe leefde. Waar ik enorm behoefte aan had. Nog steeds was die onrust niet helemaal weg bij mij. Kon ik nou eigenlijk al een beetje genieten van deze zwangerschap? Niet genoeg vond ik. Of verwachte ik te veel van mezelf?

De enorme drang om ons kindje even te horen, om dat hartje te horen kloppen, was groot. Ook was ik al enkele dagen aan het zoeken naar tekenen van beweging in mijn buik. Ik wist het niet zeker, al leek ik soms wel wat te voelen. Ik kon het niet helemaal duiden en wilde het misschien te graag. Wat was ik toch nog op zoek naar die bevestiging dat het wel goed ging met ons kindje. En waarom? Ik weet het nog steeds niet helemaal, een onderbuikgevoel misschien, een rationele reden vond ik niet. Ik kon het alleen maar gooien op de hormonen en alles wat dit kindje op wat voor manier dan ook bij mij losmaakte.

De afspraak bij de verloskundige was fijn. Ik kon direct mijn onrust, angsten en spanning uiten. Ze was blij te horen dat ik goed voor mijzelf en ons kindje aan het zorgen was; dat ik het op werk rustiger aan deed en voor mijzelf koos. Ik voelde me dan ook gesterkt in de keuzes die ik had gemaakt, ook al wist ik dat dit het juiste was. We praatten over onze naderende vakantie en dat ik er zo enorm naar uitkeek. Dat het mij goed zou doen om even helemaal weg te zijn en dat ik hoopte dan echt te kunnen ontspannen. Ook uitte ik de behoefte aan het voelen van dit kindje. Ze stelde me gerust dat de kans groot zou zijn dat dit zou komen met de rust op vakantie. Dat het dan een kwestie van dagen was voordat ik ook dat gevoel weer mocht ervaren.

Ook voor hem is deze zwangerschap anders, hij had mij nog nooit zo gezien.

Mijn man wist dat ik van te voren weer erg gespannen was. Hij had gevraagd waar dit gevoel vandaan kwam en wat ik nodig had. Hij wist dus goed wat er speelde en waar ik zo een behoefte aan had. Bevestiging. En ondanks dat hij zich niet direct zorgen maakte om ons kindje, vond ook hij het heel fijn om het hartje weer even te horen kloppen. Ook voor hem is deze zwangerschap anders, hij had mij nog nooit zo gezien. Hij zag een heel andere vrouw dan tijdens de vorige 2 zwangerschappen. Voor hem was het ook allemaal anders. We sloten de afspraak daarom af met het luisteren naar het hartje van ons kindje. Het ritmische geklop was binnen enkele seconden hoorbaar en een zucht van verlichting ging door mij heen.

Enkele dagen later zaten we op onze eerste camping in de Franse zon. De nieuwe tent die we kort daarvoor hadden gekocht stond binnen no time en de jongens waren al snel lekker aan het spelen. De eerste croissantjes smaakten heerlijk, de warmte van de zon was fijn en we waren echt weg. In ieder geval, dat laatste wilde ik ook heel graag voelen, maar het was er nog niet helemaal. Ik was in gedachten nog erg bezig met mijn werk, met de afgelopen week, met ons kindje. Ik had duidelijk moeite om het allemaal los te laten, af te schakelen van de stress van thuis en echt tot rust te komen. Vooral lichamelijk zat de spanning hoog en dat voelde ik aan alles. In het verwarmde zwembad had ik het ijskoud, ik voelde mij heel alert en mijn ademhaling zat vaak hoog. Nog steeds niet de fijne omstandigheden om ons kindje de kans te geven op een teken van beweging in mijn buik.

Het zorgde tegelijkertijd voor de nodige ruzies met mijn man. Iets wat we wel gewend zijn als we op vakantie zijn, allebei even moeten landen en moeten wennen aan 24/7 bij elkaar zijn. Iets waar we intens van kunnen genieten, maar waar we allebei telkens weer even onze weg in moeten vinden. Dit keer merkte ik dat hij echt onwijs zijn best deed, dat hij mij de ruimte gaf en mijn tempo probeerde te volgen. Dit keer was ik het die dwars bleef liggen en de randjes op zocht waardoor het er niet gezelliger op werd. Ik kon niet anders dan toegeven dat ik er gewoon echt nog even niet was. Niet alleen door er met hem over te praten, maar ook door het aan mijzelf toe te geven. Dat ik echt even in de spiegel moest kijken en de knop om moest zetten. Dat ik de enige persoon was die dit kon doen en dat ik de liefste mensen om mij heen had de komende weken waar ik dat ook vol vertrouwen kon doen. Zij steunden me immers voor de volle 100%, onvoorwaardelijk, het was veilig.

En langzaamaan daalde dit besef in. Zakte ik uit mijn hoofd, in mijn lijf.

En langzaamaan daalde dit besef in. Zakte ik uit mijn hoofd, in mijn lijf. Kwam ik weer met beide benen op de grond te staan en beetje bij beetje kon ik gaan genieten. Stroomde de spanning weg en vond mijn lichaam rust. De welverdiende rust die het zo nodig had. Die ons hele gezin zo hard nodig had en die we de komende 2 weken dan ook niet meer los gingen laten!

Over de auteur

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven