Het is een hele kunst om kwetsbaar te zijn. Om je ware zelf te laten zien. Om ook je minder mooie kanten te tonen. Allemaal in het thema ‘zichtbaar worden’. Iets wat trouwens al gebeurt tijdens het maken van een echo. Dan wordt je kindje al zichtbaar voor jou. Dat moet je kindje zich al zichtbaar maken. Eigenlijk zonder echt een keuze daar in te hebben. Je hoort dan ook regelmatig dat een kindje ‘er niet goed voor ligt’. Dat het lastig is om het kindje tijdens een echo in beeld te krijgen. Wil dit kindje al gezien worden?
Kwetsbaarheid
Ik vind het heel krachtig als je jezelf kwetsbaar op kunt stellen. Het is voor mij een teken dat je goed voor jezelf zorgt. Dat je grenzen aangeeft en je behoeften kenbaar maakt. Dat je kunt zijn wie je bent. Ik kan soms best jaloers zijn op mensen die hier goed in zijn. Ik zou graag van hen leren hoe zij dit doen. Hoe ik dit zelf kan doen. Hoe ik hier goed in kan worden en aan de top komt te staan van het kwetsbaar zijn. Niet dat ik de hele dag mijn kwetsbare zelf hoef te laten zien en er volop mee te koop wil lopen. Toch zou een beetje meer kwetsbaarheid mij zeker helpen. Dat ik een stukje meer van mijzelf mag laten zien, dat ik er mag zijn zoals ik ben en dat ik een laagje mag halen van de sterke houding die ik vaak aanneem.
Blijkbaar is het een diep gewortelde overtuiging die in mij zit.
Mijn eerste twee zwangerschappen verliepen heel voorspoedig. Hierdoor had ik niet verwacht dat het dit keer anders zou zijn. Dat het me dit keer zwaar zou vallen. Iets wat ik zelf al moeilijk kon accepteren. Maar ook iets wat ik niet gemakkelijk naar buiten bracht. Onbewust dwong ik mezelf om me net zo goed voor te doen als die andere twee keer. Vooral niet laten merken dat het me zwaar viel. Ik was toch altijd zo goed in zwanger zijn. Vriendinnen zeiden regelmatig dat ik gemaakt was om zwanger te zijn en te bevallen. Zo gemakkelijk ging het me altijd af. En dat wilde ik ze dit keer ook laten zien. Waarom? Geen idee. Blijkbaar is het een diep gewortelde overtuiging die in mij zit. Of zat moet ik inmiddels zeggen. Want inmiddels ben ik dit stoere laagje aan het losweken.
Loslaten en accepteren. Ik heb ze al vaker genoemd. Twee vrienden van elkaar als het gaat om kwetsbaar zijn. Accepteren dat het zo is. En loslaten dat je er nog iets aan kunt veranderen. Om vervolgens te kunnen zijn wie je op dat moment bent. Een mooie les. Een les die ik me steeds meer eigen maak. Die ik steeds vaker toepas in de praktijk en het helpt. Mijzelf kwetsbaar opstellen vind ik doodeng, maar het helpt echt. Het geeft lucht en ruimte. Het geeft openheid en een gesprek. Het laat me weer zien dat ik niet de enige ben en dat alles er mag fijn. Ik mag gewoon voor mijzelf opkomen en voor mezelf zorgen. Wauw, wat is dat fijn!
Mijzelf kwetsbaar opstellen vind ik doodeng, maar het helpt echt.
De 20-weken echo
Deze week was het tijd voor nog een mijlpaal. We hadden de 20-weken echo gepland staan. De laatste keer dat we ons kindje zullen gaan zien voordat we hem of haar in onze armen mogen houden. Je leest het goed: de laatste keer. Want als je mijn eerdere blogs hebt gelezen, dan weet je dat we terughoudend zijn in het maken van echo’s. Ik zie het als een inbreuk op de privacy van het kind. Oké, dat klinkt misschien wat heftig. Maar een kindje ligt daar zo lekker veilig in zijn eigen ruimte, in warm water en achter een dikke wand. Niet zichtbaar voor de buitenwereld. Het kindje houdt alles nog geheim tot de geboorte. Een mooi idee vind ik dat, dat het kindje hier iets in te zeggen heeft!
Geen extra pretecho’s voor ons, het kindje mag gewoon zijn geheimpjes bewaren daarbinnen.
Toch laten we wel de twee meest gebruikelijke echo’s maken. De termijnecho en de 20-weken echo. Maar daar laten we het dan ook bij als alles verder goed verloopt. Geen extra pretecho’s voor ons, het kindje mag gewoon zijn geheimpjes bewaren daarbinnen. De gebruikelijke echo’s maken we om toch een stukje zekerheid te krijgen. Een behoefte die bij mijn man wat groter is dan bij mij, maar we maken natuurlijk samen keuzes in deze zwangerschap. De uitgerekende periode is voor ons daarbij nog niet het belangrijkste om te weten, die kunnen we altijd betrouwbaar berekenen. De termijnecho is voor ons vooral een bevestiging van een goede zwangerschap. De 20-weken echo geeft ons daarnaast een stukje extra zekerheid, al weten we heel goed dat je er niet alles mee uit kunt sluiten. We doen het trouwens nooit voor het geslacht, dat blijft sowieso een verrassing!
Verder onderzoek doen we trouwens niet. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de NIPT-test. We hebben er geen reden voor omdat er geen groter risico bestaat. En we vinden het belangrijk om onszelf vooral de vraag te stellen wat we met de uitslag zouden doen. Deze vraag zul je jezelf bij elk onderzoek moeten stellen, vind ik. Want hoe sta jij er in als je een niet zo positief bericht krijgt en dat er, mogelijk, iets niet goed is met je kindje? Helpt het je om je hier op voor te bereiden? Of wil je bewust de zwangerschap afbreken bij bepaalde afwijkingen? Het is altijd goed om na te denken over de risico’s, jullie wensen en de gevolgen voor jullie persoonlijke situatie. Wat het antwoord op die vraag ook is, het is het antwoord wat in jullie situatie passend is.
En we vinden het belangrijk om onszelf vooral de vraag te stellen wat we met de uitslag zouden doen.
Wist je trouwens dat de 20-weken echo het beste in week 19 gemaakt kan worden? Je kunt hem laten maken tussen de 18 en 21 weken, met dus een voorkeur voor week 19. Waarom dit is? Sommige afwijkingen kunnen eerder of later moeilijker in beeld gebracht worden. Het is daarom fijn om een zo betrouwbaar mogelijke echo te laten maken. Al bestaat er altijd een kans dat iets niet gezien wordt of dat er iets überhaupt niet zichtbaar kan worden. Het geeft je een grote zekerheid, maar nooit 100%. Daarbij is het voor jezelf ook fijn om op tijd de echo te laten maken. Stel dat er iets wordt gevonden, dan is er meer tijd om eventueel extra onderzoek te doen en na te denken over wat de volgende stap is. Het afbreken van de zwangerschap kan namelijk maar tot 24 weken en dan moeten er wel echt zwaarwegende medische redenen zijn. Vergeet niet dat een kindje bij die termijn ook al levensvatbaar is. Een onderwerp waar je misschien niet te veel bezig wilt zijn, maar wat je niet helemaal aan de kant kunt schuiven.
En wat de 20-weken echo van ons kindje betreft? Die was helemaal goed. De kleine lag er goed voor en wilde graag laten zien hoe mooi het zich al had ontwikkeld. Ook had ik, in gedachten, uitleg gegeven over wat er ging gebeuren en had ik ons kindje er zo goed als mogelijk op voorbereid. Ik was het gesprek met dit groeiende leven al aangegaan. Als je niet helemaal gelooft dat dit effect heeft op je kindje, dan helpt het je vast om jezelf er gerust mee te stellen. Fijn toch?
