Mijn buik bij 20 weken zwangerschap

Aan het begin van deze zwangerschap heb ik besloten om te gaan schrijven. Schrijven over elke week van mijn zwangerschap. Ik ben dit gaan doen om herinneringen te maken. Voor mijzelf en ons kindje. Om mijn ervaringen te delen met jou. En om informatie te geven over onderwerpen die ik van belang acht. Nu ik halverwege deze zwangerschap ben, is het goed om eens terug te kijken op de afgelopen periode.

En daar ben ik dan. Halverwege deze 3e zwangerschap. Mijn laatste zwangerschap. Een zwangerschap die ik tot in het kleinste detail wil doorleven, waar ik elk stukje van wil vastleggen. In mijn gedachten, op papier en op beeld. Ik wil er nog één keer alles uit halen. Dat ik deze bijzondere gebeurtenis nog een keer mag meemaken is al een wonder op zich. Dat wonder koester ik en wil ik in zijn volste vorm meemaken. Zo kijk ik ook naar de geboorte van dit kindje en naar de periode daarna. Vooral de kraamtijd zal dit keer echt anders zijn. Ik wil nog meer rust en tijd voor mijzelf en dit kindje nemen, en echt de 6 weken kraamtijd zoveel mogelijk in acht nemen. Iets wat in de praktijk best wat vraagt van mij met al 2 schoolgaande kinderen thuis, maar waar ik me des te meer op voor wil bereiden. En een periode waar ik de vorige twee keer te weinig aandacht heb besteed, ik onderging het toen meer.

Dat ik deze bijzondere gebeurtenis nog een keer mag meemaken is al een wonder op zich.

De eerste 20 weken zijn voorbij gevlogen. Een periode die veel ups en downs kent. Waarin ik persoonlijk een enorme ontwikkeling door heb gemaakt. En waarin ik ook fysiek de nodige veranderingen heb moeten doorstaan. Emotioneel heb je regelmatig kunnen lezen dat het zwaar was en dat het niet gemakkelijk was voor mij. Ik zie het als een reis die ik moet maken met dit kindje en met het nog aanwezige kleine kind in mij als volwassene. Het is niet gemakkelijk maar het heeft een groter doel wat ik steeds beter kan zien. Maar daarover een volgende keer meer. Fysiek heb ik grotendeels een klachtenvrije zwangerschap en mag ik zeker niet klagen. De vermoeidheid was in het begin groot en mijn bed en ik waren goede vrienden. Ook had ik last van een lage bloeddruk wat door het warme weer versterkt werd met de nodige klachten.

Ik zie het als een reis die ik moet maken met dit kindje en met het nog aanwezige kleine kind in mij als volwassene.

Toch was er één ander ding wat voor mij het meest belemmerd was: mijn bekkenklachten. Ze waren mij niet helemaal vreemd, bij mijn tweede zwangerschap had ik deze klachten ook. Toch ontstonden de klachten dit keer veel eerder in de zwangerschap, en kwamen ze heftiger terug. Ik had last van een linker bekken dat scheef stond. En door die scheefstand kreeg ik veel last van mijn onderrug wat met een langzaam groeiende buik en verwekende banden geen fijne combinatie is. Een scheef bekken is voor de bevalling trouwens ook niet fijn, het weeën opvangen wordt lastiger en de kans op rugweeën neemt toe. Belangrijk dus om de klachten te verhelpen en het probleem waar mogelijk aan te pakken. Gelukkig wist ik goed hoe ik dit kon verhelpen en daarom was ik met enige regelmaat bij mijn osteopaat te vinden. Hij kende mijn probleem inmiddels, zette mijn bekken weer recht en zo kon ik er weer een paar weken tegenaan.

Ik zie daarom ook een grote meerwaarde van een osteopaat bovenop de reguliere medische zorg.

Helaas kwam het toch meerdere keren terug. Eenmalig was het zo erg dat ik tintelingen en stekende pijn in mijn linker kleine teen voelde. De pijn straalde vanuit mijn bekken door mijn bovenbeen helemaal naar beneden toe. Tegelijkertijd trok het vanuit mijn bekken omhoog mijn linker schouder in die telkens uit de kom leek te gaan schieten. Dit voelde echt niet goed en ik begon me hier toch wat meer zorgen om te maken. Β Het zat me ook echt in de weg omdat het nog meer pijn deed. Gelukkig wist mijn osteopaat ook dit keer het probleem op te lossen. Ik zie daarom ook een grote meerwaarde van een osteopaat bovenop de reguliere medische zorg.

Wist je trouwens dat bij een meisje alle eicellen al in haar eierstokken zitten?

Het was natuurlijk ook een periode waarin ons kindje zich heeft ontwikkeld tot een mini-mensje waar alles al op en aan zit. Een mensje wat vanaf nu vooral nog flink moet groeien. Dit kindje heeft al zijn vitale organen al, hoort alles om zich heen (met een fijne filter door de baarmoederwand) en drinkt vruchtwater zoveel het wil. Ondanks dat is het nog maar zo groot als een peen en weegt slechts rond de 300gram. Wist je trouwens dat bij een meisje alle eicellen al in haar eierstokken zitten? Je kleinkinderen draag je dus ook al voor een deel bij je! Bij een jongetje vinden er ook al ontwikkelingen op dat gebied plaats doordat de testikels al gaan dalen. Al met al een periode van grote ontwikkelingen voor ons kindje.

Die eerste 20 weken; het was een prachtige periode. Een tijd waar ik ondanks alles goed op terug kijk en waardoor ik met nog meer vertrouwen uit kijk naar de komende 20 weken. Ik heb er zin in!

Over de auteur

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven