Dat is toch heerlijk: elke dag iets doen waar je blij van wordt. Doe jij dat iedere dag? Is er elke dag iets wat je doet omdat JIJ er blij van wordt? Alleen jij! Een persoonlijke aanrader: Doe Het Dagelijks! Begin het liefst vandaag nog. Iets kleins is al goed: een kop koffie drinken, een boek lezen, iets voor jezelf kopen of in bad gaan. Iets waarvan jij een glimlach op je gezicht krijgt 🙂
“Verban de negativiteit en alles wat je negatieve energie geeft uit je leven. Zorg dat je elke dag iets doet waar je blij van wordt!” Dit zei mijn psychologe bij mijn eerste afspraak. Ik was net over de helft van mijn zwangerschap en het roer moest om. Ik moest een andere weg in gaan slaan, want zo zou ik het niet vol gaan houden. Toen ze me dit zei, leek het me direct fantastisch. Wat een heerlijk idee. Een seconde later sloeg de paniek toe. Hoe dan? Hoe kan ik nou alle negativiteit zo de deur uit gooien en volop positieve energie naar binnen halen? Het leek me niet heel reëel en natuurlijk nuanceerde mijn psychologe dit beeld ook enigszins. “Het gaat om het vinden van een gezonde balans, want die balans is er bij jou nu even niet. Misschien was deze er voor de zwangerschap ook al niet, maar komt nu dat besef pas. En is het extra hard nodig in een zwangerschap waar hormonen de boventoon voeren.” Ze vervolgde: “Natuurlijk kun je niet alle negativiteit uit je leven bannen. Toch heb je wel degelijk invloed op de hoeveelheid negativiteit die je toe staat. En je hebt invloed op de hoeveel positiviteit die jij in huis haalt.”
“Verban de negativiteit en alles wat je negatieve energie geeft uit je leven. Zorg dat je elke dag iets doet waar je blij van wordt!”
Het was mijn eerste afspraak met deze psychologe, een intakegesprek, en ik had haar verteld hoe het met me ging. Al binnen 5 minuten liepen de eerste tranen over mijn wangen. Op de vraag waarom ik bij haar was gekomen, kon ik niet direct een concreet antwoord geven. Ik vertelde daarom in een notendop over kritieke momenten in mijn leven en hoe die nu werden aangeraakt door deze zwangerschap. Ik weet bijvoorbeeld dat de scheiding van mijn ouders op tweejarige leeftijd hier een grote rol in speelt. Ik vertelde dat ik niet kon genieten van de zwangerschap, moeilijk in contact kon komen met het kindje in mijn buik en angsten heb. Ik benoemde direct dat het irreële angsten zijn, dat ik ze rationaal niet begrijp, maar dat ik ze ook niet los kan laten. Ze zijn er en blijven komen, ik voel ze in mijn lijf en ze belemmeren mij in de zwangerschap. Ik ben er onrustig en gespannen door.
Al binnen 5 minuten liepen de eerste tranen over mijn wangen.
Ik vertel haar ook hoe er al dingen in gang zijn gezet sinds ik de stap naar haar toe heb genomen. Vanaf het moment dat ik de telefoon had opgepakt om een afspraak te maken, is er van alles in een stroomversnelling gekomen. Iets wat ik van mijzelf herken. Door de eerste stap te zetten, volgen er vanzelf meer. Al is het nemen van die eerste stap de lastigste stap. Een volgende stap was het besluit om mijn angsten en spanningen met meer mensen te gaan delen. Met vrienden, familie en collega’s. Zo raakte ik op werk al snel in gesprek met een fijne collega die een luisterend oor was en mij de ruimte gaf mijn verhaal te vertellen. Met opnieuw tranen in mijn ogen voelde ik me enorm kwetsbaar, maar direct gesteund door haar. Een ander gesprek volgde die week ook op werk; dit was een gesprek met mijn leidinggevende. Het werd tijd om aan te geven dat ik het niet volhield op deze manier en dat ik een stap terug moest doen in het belang van mijzelf en ons kindje. Ook hier werd begripvol gereageerd en per direct ben ik meer thuis gaan werken. Hierdoor nam ik minder stress mee van werk naar huis en had ik direct een stukje negatieve energie uitgebannen.
Dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik zat inmiddels zo vast in mijn negatieve spiraal dat ik moeite had om daar uit te komen.
Nu was het dus tijd om ook elke dag iets positiefs te gaan doen, aldus het advies van mijn psychologe. Dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik zat inmiddels zo vast in mijn negatieve spiraal dat ik moeite had om daar uit te komen. De stappen die ik inmiddels had gezet hadden me wel meer rust en ruimte gegeven. Nu nog bewust tijd inplannen, een lijstje maken van dingen waar ik blij van wordt en een positieve mindset. Mijn lijstje bestond vooral uit de kleine dingen die me blij maken: een heerlijke kop koffie, naar de kapper gaan, uitgebreid douchen, een meditatie doen, gewoon even alleen zijn of iets leuks doen met mijn gezin. Bewust ging ik deze dingen doen en steeds vaker lukte het me bewust iets te doen wat me blij maakt. Ik merkte dat er meer rust kwam in mijn lichaam, dat mijn gezin weer een blijere mama en vrouw in huis had, en ik meer (positieve) energie kreeg. Zo een simpel advies, zo een groot effect!
My Purpose in Life
Deze eerste afspraak was fijn. Gewoon even praten met iemand die wat afstand heeft, die de dingen wat meer in perspectief kan plaatsen en door wie ik met slechts wat vragen aan het denken werd gezet. Thuisgekomen moest ik denken aan een boek wat ik ook in de kast van de psychologe had zien staan. Uiteindelijk vond ik in mijn boekenkast dit boek terug wat ik 12 jaar eerder op advies van een andere psycholoog had aangeschaft. Ik was er toen, op 23-jarige leeftijd, wel in begonnen, maar ik heb nooit de kern er van te pakken gekregen. Het stond daar in mijn kast te wachten op het juiste moment om weer open geslagen te worden. Ineens was het moment daar. Ik wist precies waar het boek van Ingeborg Bosch met de naam ‘De herontdekking van het ware zelf‘ stond. Ik begon diezelfde week met lezen en het lag elke avond op mijn nachtkastje te wachten. Binnen twee maanden was ik zo ontzettend veel ‘Oh ja’ en ‘Inderdaad’ momentjes verder. Het was een feest van herkenning, ook al werd er daardoor ook veel geraakt bij mij.
Ook heb ik daardoor, misschien wel opnieuw, ontdekt wat mijn Purpose in Life is. Wat maakt dat ik doe wat ik doe binnen La Louz.
Het boek gaat over de Past Reality Integration methode (PRI-methode) en over het volgende:
“We overleven allemaal onze jeugd dankzij verdringing en ontkenning van de waarheid. Zo kunnen we onszelf wijs maken dat we een gelukkige jeugd hebben gehad, dat het allemaal wel meevalt. Maar als we eenmaal volwassen zijn worden deze overlevingsmechanismen destructief, en maken ze ons leven moeilijker en pijnlijker dan nodig is.”
Het volledig ingaan op de inhoud van het boek en de methode gaat hier te ver en is niet nodig. Dat het boek mij raakte werd me al snel duidelijk. Ik zie een verband tussen gebeurtenissen in mijn vroegste levensjaren en mijn primaire reacties op situaties in het heden. Ook heb ik daardoor, misschien wel opnieuw, ontdekt wat mijn Purpose in Life is. Wat maakt dat ik doe wat ik doe binnen La Louz. Aan alles voel ik dat dit is wat ik wil doen, moet doen. Dat ik hier het verschil mee ga maken en een bijdrage lever in deze maatschappij. Dat ik zie wat het effect is van een zwangerschap en geboorte op een kind, op een mens. Ineens begreep ik het, vielen puzzelstukjes op hun plek en voelde het zo logisch. Ook hier werd ik blij van!
